Κόσμημα. Είμαστε ό,τι φοράμε; Ο ψυχολογικός παράγοντας πίσω από την επιλογή ενός κοσμήματος

Λαμπερά ή ταπεινά, μαγικά ή απλά συνοδευτικά, μινιμαλιστικά ή πλούσια σε διακόσμηση, με αρκετά ή και καθόλου μηδενικά στην τιμή πώλησής τους, σιωπηλά ή με δυνατή παρουσία. Τα κοσμήματα αποτελούν μια καθημερινή διακόσμηση του σώματός μας που όμως το καθένα κρύβει από πίσω του πολλά μυστικά, πορεία αιώνων, συμβολισμούς ή και συμπυκνωμένα, ολόκληρα τα στοιχεία του χαρακτήρα μας.

Περιμένουν υπομονετικά μέσα στις μπιζουτιέρες μας, άλλες φορές βρίσκονται σκορπισμένα στα ντουλάπια μας, κατέχουν περίοπτη θέση στο σαλόνι του σπιτιού μας… Είναι τα κοσμήματά μας, τα σκουλαρίκια, τα δαχτυλίδια μας, τα κολιέ, τα περιδέραιά μας, είναι οι καθημερινοί φίλοι μας που παρόλο που μας συντροφεύουν σε απλές ή σπουδαίες στιγμές της ζωής μας, ζουν κι αυτά τον δικό τους ξεχωριστό βίο. Εκφράζουν τη μελωδία της ψυχής μας, καθρεφτίζουν τον εσωτερικό μας εαυτό, αντανακλούν το mood της κάθε μέρας μας.

Πώς έφτασε όμως ο καλλωπισμός με κοσμήματα, μια από τις πιο αρχαίες συνήθειες του ανθρώπου, να θεωρείται μια τόσο σπουδαία πρακτική, από κοινωνικό έως και ψυχολογικό επίπεδο; O Σαλβαντόρ Νταλί, είχε αναφέρει κάποτε πως η πραγματικά σπουδαία γυναίκα δεν πρέπει να είναι σκλάβα των κοσμημάτων της. Το βαθύτερο νόημα αυτού του, εκ πρώτης όψεως, δεικτικού σχολίου, δεν είναι άλλο από τον λόγο για τον οποίο και χρησιμοποιήθηκαν αρχικά τα πρώτα κοσμήματα στην Ιστορία του Ανθρώπινου Πολιτισμού: αυτού της διαφοροποίησης σε κοινωνικό, ταξικό, επαγγελματικό και εκπαιδευτικό επίπεδο.

Αλήθεια, γιατί λατρεύουμε το Κόσμημα;

Εκτός από την αγάπη που έτρεφε ανέκαθεν ο άνθρωπος για τα πολύτιμα και λαμπερά μέταλλα, οι λόγοι είναι πολλοί και βαθιά ψυχολογικοί. Αποκαλύπτουν τον χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία μας, καθώς ανάλογα με το χρώμα και το μέγεθός τους, θα συντροφεύσουν και τις ανάλογες περιστάσεις. Ένα «χαμηλόφωνο» και μίνιμαλ κόσμημα ίσως ταιριάζει περισσότερο σε μια κοπέλα χαμηλών τόνων, εσωτερικής δύναμης, προσεκτική και μετρημένη στις πράξεις της ενώ ένα επιβλητικό και ισχυρό αξεσουάρ θα συντροφεύσει μια περισσότερο δυναμική γυναίκα η οποία λατρεύει να έχει τον έλεγχο στην καριέρα και τις σχέσεις της. Χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα ως φυλαχτά, ένα κατάλοιπο από τις αρχαίες τελετές ιερέων πολλών φυλών και θρησκειών όπως οι Μύστες, οι Σαμάνοι, οι Δρυίδες κτλ. Το Γαλανό Μάτι, το Τετράφυλλο Τριφύλλι που θεωρείται σύμβολο τύχης κτλ. Αποτελούν σύμβολο του αισθησιασμού κάθε γυναίκας, ανεξαρτήτως ηλικίας.

Ποια κοπέλα δεν θέλει να είναι επιθυμητή, στο μέτρο που επιλέγει η ίδια να είναι; Το κόσμημα θα «μιλήσει» αντ’ αυτής, για το πόσο επιζητά ή όχι την προσοχή του αντίθετου φύλλου. Είναι σύμβολα κοινωνικής καταξίωσης και φανερώνουν επιτυχία στην προσωπική και επαγγελματική ζωή μας. Κλασσικό παράδειγμα, οι γαμήλιες βέρες, οι οποίες δηλώνουν ξεκάθαρα τη δέσμευση και την απουσία επιθυμίας εύρεσης συντρόφου, αφού…το έτερο ήμισύ μας είναι πλέον στο πλάι μας, για πάντα! Αντανακλούν την επιθυμία συμπερίληψης του κάθε ατόμου σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες ή το εντάσσουν σε ένα ευρύτερο «όλον». Μια παρέα με κοινούς στόχους, μια ομάδα με ομόθυμη απασχόληση, ένα σύνολο με παρόμοια επαγγελματική κατάρτιση… Ή πολύ απλά, αποτελούν ένα δώρο καρδιάς από ένα αγαπημένο πρόσωπο του οποίου η μνήμη (ή η ανάμνηση) έχει γίνει πλέον μέρος του κοσμήματός μας.

Όποιος όμως και αν είναι ο λόγος που επιλέγουμε να καλλωπιζόμαστε με τα αγαπημένα μας αξεσουάρ, πάντοτε πίσω από κάθε λαμπερό ή λιγότερο εντυπωσιακό κόσμημα θα κρύβεται το ακριβότερο υλικό από όλα, το πολυτιμότερο και από τον πιο πολύτιμο λίθο: η Αγάπη με την οποία δημιουργήθηκε, επιλέχθηκε και προσφέρθηκε!

…και αν ψάχνετε για μοναδικά χειροποίητα κοσμήματα, δεν έχετε παρά να δείτε τα κοσμήματα της Κατερίνας Βενιζέλου, γνωστή στο κοινό ως Katrinaven. Υψηλής ποιότητας, κατασκευασμένα με αγάπη, μεράκι και τα καλύτερα υλικά που αντέχουν στον χρόνο!

Μην ξεχάσετε να ακολουθήσετε την Katrinaven σε Instagram και Facebook για να ενημερώνεστε για όλες τις νέες τάσεις στο χειροποίητο κόσμημα, αλλά και για να αποκτήσετε το δικό σας, μοναδικό, κόσμημα.

Το άρθρο γράφει ο Ανέστης Κορνέζος, από το "Φωτογραφία και Τέχνη, Αίγινα"